Sadi

Sadi’ 1213- 1292 yılları arası yaşamış Farsça’nın en büyük , en yetkin şairlerinin başında kabul edilen bir ustadır.. Asıl adı ‘Müşerrefeddin Müslihiddin’dir.. ‘Sadi Şirazi’ de derler.. Şiraz’da doğduktan sonra bir süre Anadolu , Suriye , Mısır ve Irak’da yaşamını sürdüren Sadi sonra tekrar Şiraz’a döndü.. Bostan (Çiçek Bahçesi) ve Gülistan (Gül Bahçesi) adlı yapıtları mevcuttur.. Klasik İran Edebiyatı’nın en büyük şairlerindendir..

DİKEN
İçin ağlasa da kim duyar seni ?
Kim anlar dışarıdan olan biteni ?
Leyla’nın yüzünü görenler bilir
Mecnun’un kalbine batan dikeni !

İŞ BAŞA DÜŞÜNCE
Ben kendimi aslan gibi görürdüm..
Düşmanı görünce tilkiye döndüm !
Ben böyle bilmezdim bu ayrılığı..
İş başa düşünce mum gibi söndüm..

BAŞKASINA
Senden başka gülü nasıl dereyim ...?
Senden iyisini nerde göreyim ?
Huzurum da , dirliğim de sendedir
Başkasına nasıl gönül vereyim ?

NİCE ÖLDÜYSEM
Kölesinden fazla ona bağlandım..
Köleden betermişim anladım !
Bu sadık kalbimle öldürdü beni..
Nice öldüysem , onca sağ kaldım !

KAYBOLAYIM
Hüma kuşu gibi aç kanadını..
Vereyim ömrümün her saatını..
Kulluğuna layık değilsem söyle ,
Kaybolayım , unutayım adını !

GÜLÜMSEME
Mal mülk sevdasından çoktan vazgeçtik
Ne baş eğdik , ne de omuzlarda gezdik..
Şu köhne dünyanın zevkine karşı
Tomurcuk gül gibi güldük de geçtik !

HERŞEYDEN UZAK
Sen , ben ve çöl , öyle baş başa kalsak..
Yalnızca ikimiz , kırlara dalsak !
Bilir misin , nasıl mutlu oluruz ,
Şehirden , insandan , her şeyden uzak !

ÖZLEM
Dudağım dudağınla buluşsun diye
Uzandım yüzlerce dolu kadehe..
Korkarım ki bir busene kanmadan
Bu can çoktan göçüp gider öteye !